Γιάννης Χαρούλης: "Χειμωνανθός"

Τί ευτυχής συγκυρία, όταν διαπιστώνεις ότι υπάρχουν στις μέρες μας άνθρωποι που υπηρετούν την τέχνη τους με σεβασμό και μεράκι, αποβλέποντας σε μία ειλικρινή ανταπόκριση από το ευρύ κοινό. Ο Γιάννης Χαρούλης μπορεί μακράν να συγκαταλεγεί στη χορεία των σύγχρονων καλλιτεχνών που μας υπενθυμίζουν ότι η ποίηση έχει λόγο ύπαρξης στη ζωή μας, γιατί μας ανάγει σε μία ανώτερη σφαίρα ήθους, μιας και υπογραμμίζει κατηγορηματικά ότι -πέραν όλων των άλλων- είμαστε "άνθρωποι". 

Φθινόπωρο στον έρωτα
απόψε ανατέλλει
αρισμαρί και μέλι
μύρισαν τα βουνά
κι εγώ κοιτάζω σιωπηλός
το χώμα το βρεγμένο
σαν κάρβουνο αναμμένο
η ομορφιά πονά.

Φιλί γυρεύω του ουρανού
κι αυτός μου δίνει στάχτη
μα απ΄ της καρδιάς τ΄ αδράχτι
σαν θέλω να κοπείς
σαλεύουν τα πορτόφυλλα
κι η κλειδωνιά γυρίζει
αέρας μου σφυρίζει
αν έρθεις, μην αργείς.

Γδύσου κι από τα μάτια μου
πάρε νερό και πλύσου
ο χωρισμός θυμήσου
είναι χειμωνανθός
τη λύπη την κατοίκησα
σε νύχτα και σε μέρα
σ΄ αφήνω στον αέρα
για να σε βρω στο φως.

Η αγάπη φόβους και όνειρα
δειπνά προτού ραγίσει
στου πόνου το ξωκλήσι
αγιάζει η ερημιά
κι εγώ μια θλίψη που ζητώ
για να με σημαδέψει
το φως πριν βασιλέψει
θα σ' αρνηθώ ξανά.

Στίχοι: Ελένη Φωτάκη
Μουσική: Γιώργος Καζαντζής
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Χαρούλης