Διονύσιος Σολωμός: Η Ημέρα της Λαμπρής

The Ressurection, Pieter Lastman, 1612

Η Ανάσταση Κυρίου έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πολλούς Έλληνες ποιητές. Η νίκη της ζωής επί του θανάτου συνιστά την πεμπτουσία της χριστιανικής διδασκαλίας. "Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος", υπαγορεύει το σύμβολο της Πίστεώς μας και οι απανταχού Χριστιανοί προσέρχονται μετ' ευλαβείας, για να γίνουν κοινωνοί του μηνύματος του Θεανθρώπου. 

Στη χορεία των ποιητών που επιχείρησαν να μετουσιώσουν με την τέχνη τους το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως, εντάσσεται και ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός. Το ποίημα με τίτλο: "Η Ημέρα της Λαμπρής" αποτελεί απόσπασμα από μία εντενέστερη, αλλά ημιτελή ποιητική σύνθεση, τον "Λάμπρο".

Η Ημέρα της Λαμπρής

Καθαρώτατον ήλιο επρομηνούσε

Της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,

Σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε

Τ' ουρανού σε κανένα από τα μέρη^.

Και από κει κινημένο αργοφυσούσε

Τόσο γλυκό 'ς το πρόσωπο τ' αέρι,

Που λες και λέει μεσ' ς' της καρδιάς τα φύλλα.

Γλυκειά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.

 

Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόραις

Όλοι, μικροί μεγάλοι ετοιμαστήτε^.

Μέσα 'ς ταις εκκλησίαις ταις δαφνοφόραις

Με το φως της χαράς συμμαζωχτήτε^.

Ανοίξατε αγκαλιαίς ειρηνοφόραις

Ομπροστά 'ς τους Αγίους, και φιληθήτε^.

Φιληθείτε γλυκά χείλη με χείλη,

Πέστε Χριστός Ανέστη, εχθροί και φίλοι.

Δάφναις εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι,

Και βρέφη ωραία 'ς την αγκαλιά οι μαννάδες.

Γλυκόφωνα, κυττώντας ταις ζωγραφισμέναις

εικόνες, ψάλλουνε οι ψαλτάδες.

Λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι,

Από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες.

Κάθε πρόσωπο λάμπει απ' τ' αγιοκέρι, 

Όπου κρατούνε οι Χριστιανοί 'ς το χέρι.

^{Πηγή: Κλασική Ελληνική Βιβλιοθήκη, Το έργο του Σολωμού (Ανθολογημένο), εκδόσεις Σμυρνιωτάκη}